Εγώ είμαι το Φως του κόσμου

Η ευαγγελική περικοπή της ερχόμενης Κυριακής ξεκινά με το λόγο του Χριστού "υμείς εστέ το φως του κόσμου". Εσείς οι χριστιανοί θα είστε το φως που θα φωτίσει και τους άλλους ανθρώπους. Ο χριστιανός εισερχόμενος στο Ναό, η πρώτη του κίνηση είναι να ανάψει ένα κερί. Πολλοί λένε: Να ανάψω ένα κερί στο Χριστό στην Παναγία, στον άγιο. Λες και ο Χριστός η Παναγία και οι άγιοι έχουν ανάγκη από κερί. Λες και ο Χριστός και οι άγιοι μπαίνουν σε μια σχέση πάρε - δώσε. Αλισβερίσι να γίνεται. Υποβιβάζουμε τον Χριστό και τους αγίους στην δική μας πτωτική αδυναμία. Αφού εμείς δεν μπορούμε να ανεβούμε λίγο ψηλά, ας υποβιβάσουμε τον Χριστό και τους αγίους για να μην έχουμε και κόμπλεξ. Το κερί το ανάβουμε για να δείξουμε την ταυτότητά μας. Ποιοί είμαστε. Είμαστε φως όπως λέει ο Χριστός; Το κερί για να φωτίζει πρέπει να λιώνει. Έτσι και ο χριστιανός για να είναι φως πρέπει να λιώνει να ξοδεύεται μέσα από την αγάπη του για τον άλλον. Αλλιώς δεν φωτίζει.

Ο Χριστός λέει ότι με τα έργα σας θα φωτίσετε το κόσμο, ώστε ο κόσμος να βλέπει τα καλά έργα σας και να ομολογεί τον αληθινό Θεό. Πολλοί από εμάς τους χριστιανούς βρίζουμε τους άθεους ή τους Ισλαμιστές ή τους αιρετικούς και άλλους. Έχουμε σκεφθεί πόση είναι η δικιά μας ευθύνη που οι άλλοι παραμένουν στο σκοτάδι της αθεϊας ή της αίρεσης ή των άλλων θρησκειών, επειδή εμείς δεν είμαστε φως. Επειδή εμείς είμαστε σκοτάδι, οι άλλοι καταφεύγουν στην αθεϊα ή σε άλλες θρησκείες, για να αποφύγουν το δικό μας σκοτάδι; Η Εκκλησία η οποία δεν έχει όρια, επειδή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου αλλά εισέρχεται και δρα μέσα στο κόσμο της πτώσης, εμείς οι χριστιανοί της βάλαμε όρια και την κάναμε καθεστώς, σύστημα εντολών και πρεπεισμού. Τι να ζηλέψει κάποιος σήμερα για να έλθει στην Εκκλησία; Τα χρυσοποίκιλτα άμφια των ιερέων κάθε βαθμίδος; Τα μεγάφωνα με τις τσιριστικές φωνές ενός αποτυχημένου x-factor; Το κήρυγμα ενός πουριτανού ιεροκήρυκα με το δάκτυλο σε στάση πιστολιού; Που να βρει φως μέσα από τις φανουρόπιτες, τα χρυσά και τα ασημένια κόλλυβα, τις μισές ευχές και τις άλλες ανοησίες που μόνο σκοτάδι ρίχνουν στις ψυχές των ανθρώπων. Που είναι ο Ορθόδοξος Διαφωτισμός των πατέρων της Εκκλησίας; Αν φταίει κάποιος που ο διπλανός μου δεν είναι χριστιανός, πρώτον φταίω εγώ, που αντί για τον Χριστό του δείχνω το σκοτάδι.
Στην εποχή των αποστόλων έτρεχαν πολλοί να γίνουν μέλη της Εκκλησίας γιατί φωτίζονταν από το φως των πρώτων χριστιανών. Τότε που οι χριστιανοί γυρνούσαν σχεδόν ξυπόλητοι , ρακένδυτοι, ως καθάρματα του κόσμου. Αλλά ήσαν φως, γιατί ζούσαν την αλήθεια. Εμείς ζούμε μέσα στο ψέμα της καλοπέρασης και του φαίνεσθαι. Είμαστε βολεμένοι στο σκοτάδι, γιατί οι άλλοι δεν μπορούν μέσα στο σκοτάδι να δουν την ασχήμια μας, μιας και την κρύβουμε πίσω από φανταχτερά ρούχα με χρυσούς σταυρούς, με ξυλόγλυπτο διάκοσμο, μάρμαρα που γυαλίζουν, και λόγους κενούς, άδειους, λόγια εντυπωσιασμού. Λόγια μόνο για να ξεχωρίσουμε από τους άλλους. Ο Χριστός λέει: "ος ποιήση και διδάξη". Αυτός δηλ. που πρώτα θα διδάξει με τα έργα του και μετά με το λόγο του, μόνο αυτός θα είναι φως. Γιατί ο χριστιανισμός είναι εμπειρία Χριστού και όχι λόγια. Όταν ο λόγος εκφράζει την εμπειρία του Χριστού, μόνο τότε είναι φως που φωτίζει και τους άλλους, αλλιώς είναι λόγος άδειος και ρίχνει σκοτάδι στους άλλους. Το να είσαι χριστιανός σημαίνει ότι πρέπει να πεθάνεις για το κόσμο για να είσαι φως. Άμα δεν το αντέχεις τότε γίνεσαι σκοτάδι. Και τότε είναι ωφελιμότερο να μην λέγεσαι χριστιανός. Γιατί χριστιανός σημαίνει φως.