Ιεράρχες της Εκκλησίας που δεν έχουν φρόνημα αλλά κάθονται φρόνιμα

Ὁ κ. Ἀποστόλου τοποθετεῖται μέ σαφήνεια σέ ἕνα πολύ βασικό θέμα, σέ σχέση μέ τήν ἐκκλησιαστική ἐπικαιρότητα. Πολύ σωστά μνημονεύει τό παράδειγμα τῆς δίωξης τοῦ σεβαστοῦ μας δασκάλου πρωτοπρεσβύτερου π. Θεοδώρου Ζήση ἀπό τό διώκτη του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, ὡς ἐνίσχυση τοῦ σοβαροῦ καί δίκαιου προβληματισμοῦ του. Κατά τή γνώμη μας πολύ περισσότερο θά ἐνίσχυε τή θέση πού πραγματεύεται ἄν ἦταν ἐνήμερος καί γιά τό διωγμό τοῦ συναγωνιστή τοῦ π. Θεοδώρου καί πνευματικοῦ μας πατρός, πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Μανώλη. Εἶναι θύμα καί αὐτός τῆς μανίας τῆς μοχθηρῆς μητρόπολης Θεσσαλονίκης. Μέ ἱστορική ἐπιστολή ἔχει ἀποκαλύψει τή πονηρή εργασία σέ σχέση με την Πίστη, τοῦ μητροπολίτου Ἄνθιμου. Καί οἱ δυό περιπτώσεις τῶν ἀγωνιστῶν ἱερέων μας, βοοῦν γιά τήν κατάντια τῆς Ἐκκλησίας τῆς Θεσσαλονίκης.
— Σχολιασμός katanixi.gr —

Οικουμενιστές και Παπικοί έζωσαν την Εκκλησία μας…

Του Παναγιώτη Αποστόλου
Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου

Ο διαμελισμός της Ελλάδος μας, σύμφωνα με τα σατανικά σχέδια του “διεθνή παράγοντα” ξεκίνησε από την Μακεδονία μας! Το πολιτικό προσωπικό της Πατρίδος μας είναι απόλυτα υποταγμένο σε αυτόν τον “διεθνή παράγοντα”!

Ωστόσο, θα περιμέναμε την “Επανάσταση” των Ιεραρχών μας στην αποδόμηση των Ιερών και Οσίων του Έθνους μας από την εθνομηδενιστική κυβέρνηση της μειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ! Που οι περισσότεροι Ιεράρχες κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους, θεωρώντας ότι έτσι κρύβουν τη λατρεία τους στον Οικουμενισμό και στον Παπισμό! Αυτός τελικά είναι ο Ορθόδοξος ρόλος τους; Γι΄ αυτό έγιναν Μητροπολίτες; Για να δρομολογούν την Πανθρησκεία; Αυτά τους “λέγει” ο Ιδρυτής της Εκκλησίας μας Ιησούς Χριστός;
Κι αναρωτιόμαστε, αν φτάνουν οι ελάχιστοι Μητροπολίτες που διακονούν πραγματικά τον λόγο του Θεού μας για να μας σώσουν από τους “Δούρειους Ίππους” που κυριεύουν την Εκκλησία μας! Αφού, όποιος Μητροπολίτης Ορθόδοξος Χριστιανός αποδημεί εις Κύριο, αντικαθίσταται από άλλον ταγμένο στον Οικουμενισμό και τον Παπισμό!

Η “απουσία” του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμου…

Ο πρόλογός μου έχει να κάνει με την πλήρη αφωνία – ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό – και του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμου! Εποχή που “ληστεύουν” τη Μακεδονία μας, που “αποκεφαλίζουν” τον Κλήρο – οι ιερείς μας είναι ο συνδετικός κρίκος της Εκκλησίας με την ελληνική Κοινωνία – και τροποποιούν το Σύνταγμα εγκαθιδρύοντας το “Η ελληνική Πολιτεία είναι θρησκευτικά ουδέτερη”, εκείνος παραμένει άφωνος, άτολμος, απολαμβάνοντας την κοσμικότητά του!
Σε μια προσπάθεια λοιπόν, να εξηγήσω το αρνητικό φαινόμενο Μητροπολίτης Άνθιμος, ανακάλυψα στο διαδίκτυο τον “πόλεμο” που άσκησε ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος, εναντίον του Πρωτοπρεσβύτερου Θεόδωρου Ζήση, Ομότιμου Καθηγητή Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης!
Διαβάζοντας κάποιος το σπουδαίο έργο που έχει επιτελέσει ο Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος, προς χάριν της Ορθοδοξίας επί δεκαετίες, δεν μπορεί παρά να υμνήσει τον Κύριο, που στις ημέρες μας υπάρχουν τόσο πολύ πεφωτισμένοι Ιερείς!
Και μέχρι του σημείου αυτού, θα είχατε πολλές απορίες για τον “πόλεμο” που άσκησε ο Μητροπολίτης Άνθιμος κατά του Πρωτοπρεσβύτερου Θεόδωρου Ζήση!
Όμως θα οργιστείτε, και θα αναρωτηθείτε για το ρόλο που παίζουν κάποιοι στην εγκαθίδρυση της Παγκοσμιοποίησης στην Πατρίδα μας, ενεργώντας ως πιόνια της Νέας Τάξεως Πραγμάτων!

Ο Άνθιμος επί τω έργω…

Για να μπορέσετε λοιπόν να καταλάβετε, θα σας παραθέσω παρακάτω ορισμένα αποσπάσματα της επιστολής που έστειλε ο Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης στις αρχές του 2017 στον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμο:
“Με λύπη και έκπληξη έλαβα την από 10/12/2016 “νουθετήρια”, επιτιμητική και “πατρική” επιστολή σας, με την οποία εκτιμάτε κατ᾽ αρχήν ότι με αναφορές μου εσχάτως στο διαδίκτυο και ομιλίες μου στην αίθουσα του Ιερού Ναού του Αγίου Αντωνίου προκαλώ “πνευματικήν σύγχυσιν και διάστασιν των συνειδήσεων των πιστών του πληρώματος”  της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης. Μου υπενθυμίζετε κατόπιν την απόλυσή μου, ως κληρικού, από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την μετά ταύτα συμπερίληψή μου από σας στον ιερό κλήρο της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης ως αμίσθου κληρικού από το έτος 2008 και ότι επίσης μου παραχωρήσατε προσωρινά το θυσιαστήριο του Ιερού μετοχικού Ναού του Αγίου Αντωνίου “διά να τελώ την Θείαν Λειτουργίαν και να ομιλώ προς το εκκλησίασμα διά την πνευματικήν οικοδομήν αυτού και προς σωτηρίαν ψυχών”.
Εφιστάτε εν τέλει “πατρικώς” την προσοχήν μου, όπως, του λοιπού, σεβόμενος την κανονικότητα και την αγιότητα της κατ᾽ Ανατολάς Ορθοδόξου Εκκλησίας και την νομιμότητα της τοπικής Διοικούσης Εκκλησίας, “παύσω να προβαίνω εις σκανδαλισμόν των συνειδήσεων των πιστών και εις πρόκλησιν διά την δημιουργίαν “αποτειχίσεων”, “σχισμάτων και “ανταρσιών”, δεδομένου ότι το τοιούτον τυγχάνει αντικανονικόν και εκκλησιολογικώς απαράδεκτον”!
Αυτές οι εκτιμήσεις και οι κατηγορίες σας είναι παντελώς αναληθείς, θεολογικά δε και εκκλησιολογικά αβασάνιστες και αθεμελίωτες για πολλούς λόγους, η παρουσίαση των οποίων θα επεξέτεινε πολύ τα όρια μιας επιστολιμαίας απαντήσεως. Συνοπτικώς όμως, για να μάθετε και την άλλη πλευρά, σας αναφέρω τα ακολουθούντα:

Ο Οικουμενιστής Άνθιμος και με τον Πάπα και με τους Ουνίτες…

Η αναφορά σας στην απόλυσή μου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και στην μετά ταύτα συγκαταρίθμησή μου από σας στους κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης αποσκοπεί προφανώς να δείξει ότι είμαι ένας απείθαρχος και αντάρτης κληρικός, αλλά και αγνώμων προς εσάς που με περιμαζέψατε ως άστεγο και αδέσποτο και μου παραχωρήσατε το θυσιαστήριο του Αγίου Αντωνίου. Είναι όμως σε όλους γνωστό και βεβαιωμένο από αψευδείς πηγές, και απορώ πως δεν το γνωρίζετε, ότι η απόλυσή μου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο με αφοσίωση και αγάπη υπηρέτησα επί πολλά έτη, και διαθέτω επ᾽ αυτού πλήθος ευχαριστηρίων επιστολών, οφείλεται στην αυστηρή κριτική που ήσκησα στο επαίσχυντο και προδοτικό κείμενο του Balamand του Λιβάνου (1993), ως εκπρόσωπος της τότε παραδοσιακής Εκκλησίας της Ελλάδος στον Θεολογικό Διάλογο με τους Ρωμαιοκαθολικούς. Στο κείμενο αυτό όχι μόνο αθωώνεται και αναγνωρίζεται η Ουνία, την οποία προηγουμένως και με δική μου σημαντική συμβολή καταδικάσαμε στο Freising του Μονάχου εν ολομελεία Ορθόδοξοι και Ρωμαιοκαθολικοί (1991), αλλά επί πλέον για πρώτη φορά “Ορθόδοξοι” ιεράρχες και θεολόγοι αναγνωρίζουν τον Παπισμό ως εκκλησία με αποστολική διαδοχή, έγκυρα μυστήρια και συνυπεύθυνο μαζί με την Ορθόδοξη Εκκλησία για την σωτηρία των ανθρώπων. Μαζί με άλλα μου δημοσιεύματα σας απέστειλα παλαιότερα και το βιβλίο μου αυτό για την Ουνία, αλλά μάλλον η δεν το διαβάσατε η συμφωνείτε με το κείμενο του Balamand που την αθώωσε. Η απόφαση του πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου για την απόλυσή μου ενισχύθηκε και από άλλους λόγους· εν πρώτοις, διότι διεμήνυσα ότι στο εξής δεν θα συντάσσω πατριαρχικούς λόγους, διαμαρτυρόμενος για την κακή πορεία της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, και επίσης, διότι πρωτοστάτησα το 2001 εις το να μην έλθει ο πάπας στην Ελλάδα με συναγωνιστάς το σύνολο σχεδόν τότε των Μονών του Αγίου Όρους και πλήθος άλλο αρχιερέων, ιερέων, μοναχών και λαϊκών. Πολλοί από τους αρχιερείς μου απέστειλαν συγχαρητήρια διά τους αγώνες, και μόνο σεις τότε, ως μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως, μου αποστείλατε επιτιμητική επιστολή, γεμάτη χολή και πικρία, γιατί παρεμπόδιζα την έλευση του πάπα. Μετά μάλιστα την πραγματοποιηθείσα βλάσφημη και καταστροφική επίσκεψή του, απευθυνόμενος προς εμάς τους αντιδρώντες ερωτούσατε: “και τι επάθαμε που ήλθε ο πάπας στην Ελλάδα;”!
Η οργή του οικουμενικού πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου εναντίον μου, που τελικά τον οδήγησε στην απόλυσή μου, κορυφώθηκε, όταν οργανώσαμε, το “Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας” και η “Εταιρεία Ορθοδόξων Σπουδών”, από 20-24 Σεπτεμβρίου του 2004, “Διορθόδοξο Θεολογικό Συνέδριο” με τίτλο “Οικουμενισμός. Γένεση-Προσδοκίες-Διαψεύσεις”. Στο ιστορικό αυτό συνέδριο έλαβαν μέρος με εισηγήσεις περί τους πενήντα (50) εισηγητές, αρχιερείς, ηγούμενοι, άλλοι κληρικοί και μοναχοί, καθηγητές Θεολογικών και άλλων Σχολών από την ανά την Οικουμένη Ορθοδοξία. Η επιτυχέστατη διεξαγωγή του συνεδρίου με τον μεγάλο αριθμό εισηγητών και την σημαντικότατη θεματολογία, ως και η απήχηση στο εκκλησιαστικό πλήρωμα, δικαίωσαν την διαπίστωση ότι αποτέλεσε την πρώτη σοβαρή επιστημονική και συλλογική απομύθευση του Οικουμενισμού. Τα Πρακτικά του συνεδρίου με τα τολμηρά και θαρραλέα Πορίσματα έχουν ήδη κυκλοφορηθεί σε δύο ογκώδεις τόμους…

Κατά Άνθιμο, μόνη αίρεση οι Ιεχωβάδες…

… Μετά την ανάρρησή σας στον θρόνο της Θεσσαλονίκης το 2004 το θεολογικό και εκκλησιολογικό κλίμα άλλαξε παντελώς. Ο προκάτοχός σας κυρός Παντελεήμων τόλμησε ευθαρσώς να ακυρώσει διαθρησκειακή συνάντηση υπό την αιγίδα και προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, που είχε προγραμματιστεί και εξαγγελθεί για τις 29-30 Μαΐου του 2003 με θέμα “Ο διαθρησκειακός Διάλογος ως προϋπόθεση του πολιτισμού των πολιτισμών”, και μάλιστα στον χώρο της Σταυροπηγιακής και Πατριαρχικής Μονής των Βλατάδων. Το έπραξε, για να αποτρέψει τον μολυσμό του ποιμνίου του από το μικρόβιο του Οικουμενισμού και την συγκρητιστική διαθρησκειακή διάβρωση. Ευγνωμονούντες για την θαρραλέα αυτή και όντως ομολογητική στάση του αφιερώσαμε το σχετικό βιβλίο μας “Διαθρησκειακές Συναντήσεις. Άρνηση του Ευαγγελίου και προσβολή των Αγίων Μαρτύρων”.
Αντίθετα, σεις ανοίξατε μετά χαράς τις πύλες της αγιοτόκου Θεσσαλονίκης στις επιβουλές των Παπικών, Προτεσταντών και των ημετέρων Οικουμενιστών, διότι εσφαλμένως θεωρείτε ότι η μόνη επικίνδυνη αίρεση είναι οι ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά, ενώ οι ετερόδοξες Χριστιανικές κοινότητες δεν είναι αιρέσεις αλλά εκκλησίες, όπως εδογμάτισε η ψευδοσύνοδος της Κρήτης. Εδώ και δώδεκα έτη δεν ακούγεται στην Θεσσαλονίκη αντιπαπικό και αντιοικουμενιστικό κήρυγμα, διότι οι ιερείς ακολουθούν, παρεξηγούντες την έννοια της υπακοής στον επίσκοπο, την δική σας εκκλησιολογική γραμμή φοβούμενοι να αντιδράσουν.

Σύμμαχος του Μπουτάρη ο Άνθιμος…

Την ίδια επαμφοτερίζουσα στάση κρατήσατε και απέναντι του δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη και των ομοφυλοφιλικών του παρελάσεων. Απαγορεύσατε στα χριστιανικά σωματεία της πόλεως να οργανώσουν δυναμικές αντιδράσεις, τις οποίες περιορίσατε στον αυλόγυρο του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου, οι ιερείς του οποίου αρνήθηκαν μάλιστα να δώσουν ηλεκτρικό ρεύμα στους οργανωτές για την λειτουργία των μεγαφώνων, ενώ το επόμενο έτος ευχαριστηθήκατε, γιατί όλος ο αγώνας περιορίσθηκε σε μία αγρυπνία στον Ιερό Ναό της Αχειροποιήτου, τώρα δε έχει εκφυλλισθεί τελείως, και η αγιοτόκος και μαρτυροφρούρητος Θεσσαλονίκη έχει παραδοθεί αμαχητί, χωρίς στρατηγό και ποιμένα, στις ορδές των Σοδομιτών. Φθάσατε μέχρι του σημείου να ζητήσετε από τους οργανωτές των αντιδράσεων, που είχαν εκτυπώσει σχετική αφίσα με αναγραφόμενο ομιλητή τον π. Θεόδωρο Ζήση, να αφαιρέσουν το όνομά του, περικόπτοντες ακαλαίσθητα την αφίσα. Και όταν στην Βουλή της μέχρι τώρα χριστιανικής Ελλάδος ψηφίσθηκε από την πλειονότητα των βουλευτών ο επαίσχυντος νόμος για το “Σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλοφίλων”, με χλιαρή, φαινομενική, αντίδραση της Ιεράς Συνόδου, δεν έπρεπε να νουθετήσετε και να επιπλήξετε όλους τους βουλευτάς της Α´ και Β´ Θεσσαλονίκης, ακόμη δε και να απαγορεύσετε την είσοδό τους στους ιερούς ναούς, όπως έπραξαν οι Άγιοι Πατέρες για όσους καταπατούν και περιφρονούν τον νόμο του Θεού; Αυτοί όλοι δεν σκανδάλισαν και δεν αναστάτωσαν το χριστεπώνυμο πλήρωμα, ούτε την ιδική σας αρχιερατική συνείδηση, και τους σκανδάλισε το βιβλικό και πατερικό κήρυγμα του π. Θεοδώρου!

Και με τους Μασόνους, τους Ροταριανούς και τους λοιπούς…

… Αφήνετε τους Μασόνους, τους Ροταριανούς, τους Οικουμενιστές, τους Σοδομίτες, τους Παπικούς, τους Προτεστάντες, τους ασεβείς, τους Μονοφυσίτες αιρετικούς, να μπαινοβγαίνουν στο μαντρί των προβάτων και διώχνετε τους ιερείς, που φυλάσσουν και αγρυπνούν και εκδιώκουν τους λύκους των αιρέσεων. Και καλύπτετε αυτήν την αδιαφορία σας για την Πίστη, για την Ορθοδοξία, για την ουράνια Πατρίδα, με την επίδειξη ενός καλού βέβαια αλλά μικρότερης αξίας πατριωτισμού για την επίγεια πατρίδα, για την Μακεδονία, εναντίον των Σκοπίων…
… Στενοχωρήθηκα πάρα πολύ το περασμένο καλοκαίρι που βρέθηκα στην Μολδαβία και στην Γεωργία, προσκεκλημένος των εκεί εκκλησιαστικών αρχών, γιατί δέχθηκα τις έκπληκτες απορίες και ερωτήσεις επισκόπων, ιερέων, μοναχών και λαϊκών για το πως δεν αντέδρασε αποφασιστικά η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος στην επέλαση των Ομοφυλοφίλων και πως δεν απέτρεψε με δυναμικές ενέργειες την ψήφιση από τη Βουλή του “Συμφώνου συμβίωσης των Ομοφυλοφίλων”, όπως το κατόρθωσαν εκεί βγαίνοντας στους δρόμους όλοι, κλήρος και λαός. Ένοιωθαν απογοήτευση και πικρία, γιατί μας θεωρούν τους Έλληνες διδασκάλους στην Πίστη, στην ευσέβεια, στην αρετή, και σκανδαλίζονται, όταν οι διδάσκαλοι και οι πρωτοπόροι τα προδίδουν, όπως δυστυχώς συμβαίνει τώρα και με την παναίρεση του Οικουμενισμού, στην οποία πρωτοστατεί και χοροστατεί ο Έλληνας οικουμενικός πατριάρχης, συμπορευόμενων δυστυχώς και πάλι, από άρρωστο πατριωτισμό, όλων των ελληνοφώνων τοπικών εκκλησιών. Όσοι μιλούν για εθνοφυλετισμό και κινούν προς άλλες κατευθύνσεις τον δάκτυλο, δεν βλέπουν την ολοφάνερη αυτή υποστήριξη, επί ζημία της Πίστεως, του ομογενούς και ομοφύλου πατριάρχου; Δεν βλέπουν τον σκανδαλισμό των Ορθοδόξων σε οικουμενικό, διορθόδοξο επίπεδο, και τους φταίνε ο π. Θεόδωρος και “οι συν αυτώ”, που προσπαθούν να άρουν τα σκάνδαλα και να ειρηνεύσουν συνειδήσεις;

Η νομιμοποίηση της ψευδοσυνόδου της Κρήτης…

Πόσο εωσφορικό εγωισμό, σαν του πάπα, πρέπει να έχει κανείς, ώστε να βάζει τον εαυτό του πάνω και από Οικουμενικές Συνόδους και να ζητεί την κατάργηση Ιερών Κανόνων, στη συνέχεια δε να τους καταπατεί ο ίδιος συμπροσευχόμενος με αιρετικούς και αλλοθρήσκους; Ποια Ορθόδοξη Σύνοδος και πότε θα συνέλθει επί τέλους, για να εφαρμόσει και ανανεώσει όσα οι προηγούμενες Άγιες Σύνοδοι έχουν αποφασίσει; Όχι πάντως η ψευδοσύνοδος της Κρήτης, η οποία συνεχίζει και εφαρμόζει το γκρέμισμα των Ιερών Κανόνων που σχεδίασαν ο Μελέτιος, ο Αθηναγόρας και ο Βαρθολομαίος!
Εμείς εδώ και πολλά χρόνια έχομε ελέγξει αυτήν την βλασφημία εναντίον του Αγίου Πνεύματος…
… Εκτός από την κανονικότητα με συμβουλεύετε να σεβασθώ και την αγιότητα της Εκκλησίας, την οποία ορθώς χαρακτηρίζετε ως “Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν”. Με τις ενέργειές σας όμως δείχνετε ότι στηρίζετε αυτούς που δεν σέβονται την αγιότητα της Εκκλησίας και αρνούνται την ενότητα και μοναδικότητά της, ενώ ως προς εμένα δεν έχετε κάτι συγκεκριμένο να προσάψετε, ισχύουν δε όσα και περί της κανονικότητας ελέχθησαν, για να μη μακρηγορήσω περισσότερο. Θα προσθέσω μόνον τούτο: η αγιότητα της Εκκλησίας φαίνεται και εκδηλώνεται στις εν Αγίω Πνεύματι άγιες και ορθόδοξες αποφάσεις των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων και στην αγία βιοτή και διδασκαλία των Αγίων Πατέρων και λοιπών Αγίων. Όσοι ακολουθούν τους Αγίους Πατέρες σέβονται την αγιότητα της Εκκλησίας· όσοι αγνοούν και περιφρονούν τους Αγίους Πατέρες και δεν ακολουθούν την διδασκαλία και το παράδειγμά τους, όπως οι φίλοι σας της “Μεταπατερικής Θεολογίας” του Βόλου, και κάποια πνευματικά σας τέκνα, αυτοί δεν σέβονται την αγιότητα της Εκκλησίας, ιδιαιτέρως όσοι δεν καταδικάζουν τις αιρέσεις, όπως έπρατταν οι Άγιοι Πατέρες…
Ποιοι, λοιπόν, σέβονται την αγιότητα της Εκκλησίας; Εκείνοι που εισάγουν τους αιρετικούς μέσα στην Εκκλησία και συμπροσεύχονται μαζί τους, ενώ αυτοί ως άλογα κτήνη λακτίζουν τα ιερά και τα όσια, η όσοι διαμαρτύρονται και λυπούνται και στενοχωρούνται και δακρύζουν σαν τον Μ. Αντώνιο, όπως στενοχωρηθήκαμε όλοι μας, Παναγιώτατε, όταν οδηγήσατε προσφάτως τον Αρμένιο Πατριάρχη στο Ιερό του Ναού του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά και προσεκύνησε την Αγία Τράπεζα; Τι ωφελεί που μεταφράσατε τον «Βίο» του Μ. Αντωνίου;
Κάνετε λόγο επίσης και για την «Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν» του Συμβόλου της Πίστεως, το οποίο πάντως κατήργησε και αθέτησε η ψευδοσύνοδος της Κρήτης, εφ᾽ όσον αποφάσισε να ονομάσει και τις αιρέσεις εκκλησίες, χωρίς να τολμήσει, έστω και μία φορά σε όλα τα κείμενά της, να χρησιμοποιήσει την λέξη αίρεση· αντίθετα επήνεσε και ενομιμοποίησε συνοδικώς την συμμετοχή μας στο προτεσταντικό “Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών”, δηλαδή τη αληθεία στο “Παγκόσμιο Συμβούλιο Αιρέσεων”. Και αντί να επικρίνετε τον αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, ο οποίος στην Κρήτη αναποδογύρισε τις ομόφωνες αποφάσεις της Ιεραρχίας του Μαΐου του 2016, που απέκλειαν την χρήση του όρου εκκλησίες για τις αιρέσεις, και δέχθηκε χωρίς συνοδική έγκριση να ονομάζονται εκκλησίες, σεις στην Ιεραρχία του Νοεμβρίου συμφωνήσατε με τον αρχιεπίσκοπο, τα είδατε όλα στην Σύνοδο θετικά και εν Αγίω Πνεύματι, και συστήσατε μάλιστα στον αρχιεπίσκοπο να μη γίνει καθόλου συζήτηση για τις “Αγιοπνευματικές” αποφάσεις της Κρήτης, μετά την ανάγνωση της θετικής για την ψευδοσύνοδο εισηγήσεως του μητροπολίτου Σερρών κ. Θεολόγου. Σεις λοιπόν, μετά των άλλων Οικουμενιστών, δεν πιστεύετε “Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν”, αλλά “Εις πολλάς, ασεβείς, αιρετικάς, διεσπασμένας εκκλησίας”…
… Η αποτείχιση δεν είναι σχίσμα.Δεν κατανοώ τι σημαίνει η συμβουλή σας να σέβομαι και την “νομιμότητα της τοπικής Διοικούσης Εκκλησίας”, στην οποία ανήκω. Ο όρος “νομιμότητα” στη γλώσσα του Κανονικού και Εκκλησιαστικού Δικαίου σημαίνει ότι είσθε μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, αναγνωριζόμενος και από τους νόμους του Κράτους στα πλαίσια των σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας. Ποιος σας το αμφισβήτησε αυτό ποτέ; Είπα εγώ ποτέ ότι παρανόμως κατέχετε τον θρόνο της Θεσσαλονίκης; Κάποιοι αμφισβητούν όχι την νομιμότητα, αλλά την κανονικότητα της εκλογής σας, λόγω της μεταθέσεως σας από την Αλεξανδρούπολη…

Παιχνίδι Άνθιμου με τις “Νέες Χώρες”…

Η απόφασή σας να μου αποστείλετε την «νουθετήρια» επιτιμητική επιστολή, Πανα-γιώτατε, εγείρει ένα σοβαρό εκκλησιολογικό θέμα που έχει σχέση με το καθεστώς διοικήσεως των λεγομένων “Νέων Χωρών”, αλλά και με την ευπείθεια και υπακοή σας στις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, στην οποία κανονικώς ανήκετε…
… Είμαι βέβαιος πως και σεις εκτιμάτε ότι οι μητροπολίτες των “Νέων Χωρών” είναι μέλη της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και όχι του Οικουμενικού Πατριαρχείου· είναι αφύσικο ένα μέλος να ανήκει σε δύο σώματα, και ένα σώμα να έχει δύο κεφαλές· αφύσικο και τερατώδες, από πλευράς δε των Ιερών Κανόνων πλήρως αντικανονικό και απαράδεκτο. Γι᾽ αυτό και οι δύο εκκλησίες έχουν τις δικές τους συνόδους, μολονότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης προσπαθεί να υφαρπάξει τους αρχιερείς των “Νέων Χωρών” και να τους εντάξει στην Ιεραρχία της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως. Σεις λοιπόν ποια Σύνοδο αναγνωρίζετε ως εκκλησιαστική σας αρχή, την της Ελλάδος ή του Φαναριού; Το 2009 ο πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος εζήτησε με επιστολή προς τον Μακαμαριώτατο αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Ιερώνυμο να τιμωρηθούν όσοι είχαν υπογράψει το κείμενο “Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού”, μεταξύ των οποίων ευάριθμοι αρχιερείς, εκατοντάδες κληρικών και μοναχών και χιλιάδες λαϊκών. Η Ιεραρχία τότε θεώρησε την πατριαρχική ενέργεια ως εισπήδηση στα εσωτερικά της Εκκλησίας της Ελλάδος και έβαλε το θέμα στο αρχείο, χωρίς να λάβει κανένα μέτρο κατά των θεωρούμενων από το Φανάρι ως απείθαρχων και σκανδαλοποιών. Το ίδιο επανελήφθη και τώρα για όσους αντιδρούμε στις αποφάσεις της ψευδοσυνόδου της Κρήτης. Εζήτησε και πάλι ο πατριάρχης να ληφθούν μέτρα εναντίον δύο συνεπισκόπων σας, των μητροπολιτών Καλαβρύτων κ. Αμβροσίου και Πειραιώς κ. Σεραφείμ, ως και εναντίον της ελαχιστότητός μου, “του πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση και των συν αυτώ”. Η Σύνοδος, όπως πληροφορηθήκαμε, έκλεισε και πάλι την πόρτα της εισπήδησης κατά πρόσωπο στον πατριάρχη και έθεσε το θέμα στο αρχείο. Σεις δεν έπρεπε να συμμορφωθείτε στην συνοδική αυτή απόφαση της Εκκλησίας στην οποία ανήκετε, και όχι στην υπερόρια επέμβαση και εισπήδηση του πατριάρχου; Ακόμη και αν σας έστελνε προσωπική επιστολή ο Οικουμενικός, έπρεπε να προστατεύσετε το αυτοδιοίκητο και αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Ελλάδος και την αξιοπρέπειά σας ως επισκόπου, ίσου και της αυτής αξίας και ευθύνης με τον πατριάρχη, και προ παντός να προστατεύσετε το ποίμνιό σας από επεμβάσεις αλλότριων. Δύσκολα μπορεί κανείς να ερμηνεύσει αυτήν την δουλικότητα προς τον Οικουμενικό. Από ένα πολιό Ιεράρχη και ποιμενάρχη της δευτερόθρονης Θεσσαλονίκης άλλα περιμέναμε, κυρίως όμως τον σεβασμό των συνοδικών αποφάσεων της Εκκλησίας της Ελλάδος…

Έτσι μεθοδεύεται η Θεσσαλονίκη της Παγκοσμιοποίησης…

… Θα χαρώ πολύ αν δημοσίως διακηρύξετε ότι συμφωνείτε με τους Άγιους Πατέρες κι αν μάλιστα μου αναθέσετε σε κάποια ιερατική σύναξη η άλλη εκδήλωση να ομιλήσω για τον Παπισμό και τον Οικουμενισμό, γιατί επί δώδεκα έτη δεν έχει ακουστεί στην Θεσσαλονίκη αντιπαπικό, ή αντιοικουμενιστικό κήρυγμα. Αν διαφωνείτε με τους Αγίους και συμφωνείτε με τους μεταπατερικούς θεολόγους και Οικουμενιστές, τότε σεις παρεμποδίζετε την σωτηρία των ψυχών και όχι εγώ. Εγώ είμαι βέβαιος για την καλή πορεία της διακονίας μου, γιατί ακολουθώ τους Αγίους και όχι τον Βαρθολομαίο και “τους συν αυτώ”!
Σημ.: ολόκληρη η επιστολή του Πρωτοπρεσβύτερου Θεόδωρου Ζήση στη διαδικτυακή πλατφόρμα:
Ο π.Θεόδωρος Ζήσης προς τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης »Συμφωνώντας με τους Οικουμενιστές, παρεμποδίζετε τη σωτηρία των ψυχών»