Βαρυσήμαντη
ομιλία, με παλληκαρήσιο και ομολογητικό ύφος πραγματοποίησε την Δευτέρα
25.1.10, στη κατάμεστο από πιστούς αίθουσα της Π.Ο.Ε. (Κάνιγγος 10) ο
πρωτοπρεσβύτερος, Ομότιμος Καθηγητής του Α.Π.Θ. και ένας εκ των
πρωτεργατών του αγώνος εναντίον του Οικουμενισμού και παπισμού, πατέρας
Θεόδωρος Ζήσης. Το θέμα της ομιλίας του ήταν: "Προς νέα
Φερράρα-Φλωρεντία. Αγνοείται η παρερμηνεύεται ο Άγιος Μάρκος ο
Ευγενικός". Τον ομιλητή προλόγισε ο Αντιπρόεδρος της Π.Ο.Ε., κ. Ιωάννης
Καρατζένης.
Ο π. Θεόδωρος έκανε μία αναδρομή του αντιοικουμενιστικού αγώνα αναφερόμενος στην ομολογητική αντίσταση των πιστών στην Διαθρησκειακή συνάντηση της Κύπρου, με πρωτεργάτες το «Άγιον Όρος» της Κύπρου, ήτοι την ῾ Ι. Μ. Σταυροβουνίου, την κυκλοφόρηση του κειμένου της «Ομολογίας Πίστεως» και την αποδοχή του από χιλιάδες πιστούς. Εστιάζοντας στο θέμα της ομιλίας, βασίστηκε για την ανάπτυξή του, στα απομνημονεύματα του Σιλβέστρου Συροπούλου, για τα όσα έγιναν στη Σύνοδο Φερράρας - Φλωρεντίας, σημειώνοντας μάλιστα ότι: «αν τα μελετούσαμε, θα κρατούσαμε στα σημερινά φιλοπαπικά ανοίγματα την ίδια θέση, που κράτησε ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός». Ξεκαθάρισε ότι τα κίνητρα της ως άνω Συνόδου ήταν πολιτικά και εξουσιαστικά και όχι θρησκευτικά, ενώ υπενθύμισε ότι το 1437 - 1439 πραγματοποιήθηκε στη Βασιλεία της Ελβετίας σύνοδος καρδιναλίων, που απαιτούσε από τον Πάπα μεταρρυθμίσεις, φέρνοντάς τον σε δύσκολη θέση. Αναζητούσε λοιπόν -όπως επισήμανε ο ομιλητής- ο τελευταίος, στήριγμα στους Ορθοδόξους και τότε ήταν, που διαπράχθηκε ένα σημαντικό διπλωματικό λάθος -ένα λάθος πίστεως- από την πλευρά των Ορθοδόξων. Στήριξαν, δηλαδή τον Πάπα και όχι την Σύνοδο των καρδιναλίων, που τον ήλεγχε και απαιτούσε μεταρρυθμίσεις.
Στη ροή του λόγου του, ο π. Θεόδωρος έκανε παραλληλισμό με τις σημερινές συνθήκες, όπου και σήμερα η Ελλάδα είναι σε δεινή θέση. Ο Κύπρου Χρυσόστομος καταφεύγει στον Πάπα ελπίζοντας βοήθεια στο εθνικό ζήτημα, η δυσφήμιση της Ελλάδος για τα οικονομικά της είναι παγκόσμια και οι Τούρκοι απειλούν την πατρίδα, όπως πριν από την άλωση.
Ακόμη και ο Ιωάννης Η´ Παλαιολόγος -επανερχόμενος στο θέμα- σημείωσε ο π. Θεόδωρος, προσδοκούσε ότι στη Σύνοδο οι Παπικοί θα αποκήρυσσαν τις πλάνες τους, έστω κι αν ο πατέρας του Εμμανουήλ Παλαιολόγος, του είχε αφήσει παρακαταθήκη να συζητεί μεν την ένωση -για διπλωματικούς λόγους- αλλά ποτέ να μη την κάνει. Ακόμη και ο τότε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ιωσήφ φρονούσε, ότι πηγαίνοντας στη Σύνοδο η θα ομολογούσαν την πίστη τους η αν πιέζονταν, θα μαρτυρούσαν γι αυτή. Ωστόσο, όχι μόνον αυτό δεν έγινε, αλλά οι Ορθόδοξοι Επίσκοποι -πλήν του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού- υπέγραψαν τα λατινικά δόγματα και άλλοι Ουνίτισαν.
Ο π. Θεόδωρος επί τη ευκαιρία σημείωσε, πως οι Ορθόδοξοι σε μεικτή συνάντηση διαλόγου με τους Παπικούς πέτυχαν την καταδίκη της Ουνίας στο Φράϊζιν του Μονάχου (1990), και ενώ αυτήν υπέγραψαν και οι παπικοί, κατόπιν εξαφάνισαν το κείμενο και μέχρι σήμερα δεν γίνεται καμία αναφορά σε αυτό. Μάλιστα, το 1993 και αφού με παρεμβάσεις οι «άκαμπτοι» ορθόδοξοι είχαν απομακρυνθεί από την επιτροπή διαλόγου -με πρώτο τον π. Θεόδωρο Ζήση- στο Μπάλαμαντ του Λιβάνου, εκπρόσωποι των Ορθοδόξων υπέγραψαν την αθώωση της Ουνίας.
Κατόπιν ο π. Θεόδωρος σημείωσε, πως ο Πάπας αφαίρεσε από τον τίτλο του «Πατριάρχης της Δύσεως», τον προσδιορισμό: «της Δύσεως» υποστηρίζοντας ξεκάθαρα μεν, ανιστόρητα και αναπόδεικτα δε, ότι έχει το πρωτείο παγκοσμίως. Αναρωτήθηκε δε, πως η αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ελλάδος, ήτοι ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος και ο Επίσκοπος Αχαΐας Αθανάσιος ανέχονται να διαλέγονται ακόμη με τους παπικούς, όταν ο Πάπας σε ανακοίνωσή του, αποκαλεί του Ορθοδόξους «ελλειμματική εκκλησία», επειδή δεν αποδέχονται το πρωτείο του.
Εν συνεχεία, ο ομιλητής αναφέρθηκε στα συμβάντα της Συνόδου Φερράρας -Φλωρεντίας ήτοι την προδοσία - αποστασία του Νικαίας Βησσαρίωνος και Κιέβου Ισιδώρου, -μάλιστα ο πρώτος «αμείφτηκε» με θέση καρδιναλίου- και σημείωσε, πως και σήμερα τον διάλογο έχουν αναλάβει επαγγελματίες οικουμενιστές, κληρικοί και θεολόγοι, χωρίς η Σύνοδος της Ιεραρχίας να ενημερώνεται για την πορεία του. Επισήμανε δε, ότι στην πρόσφατη σύνοδο της Ιεραρχίας αποκαλύφθηκε ότι και ο Μητροπολίτης Περιστερίου αντικαταστάθηκε στον Θεολογικό διάλογο -κατόπιν πιέσεων- ως «δύσχρηστος».
Στη ροή του λόγου του ο π. Θεόδωρος ανέγνωσε αποσπάσματα από τα απομνημονεύματα του Σιλβέστρου Συροπούλου, που απεκάλυπταν την παρρησία και το ομολογητικό φρόνημα του Άτλαντος της Ορθοδοξίας Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, Επισκόπου Εφέσου. Αυτός ανέλαβε το βάρος της Ομολογίας, στην εν λόγω Σύνοδο και αυτός υποχρέωσε ακόμη και τον Πάπα να του «υποκλιθεί» λέγοντας «Μάρκος ουχ υπέγραψε, λοιπόν ε ποιήσαμεν ουδέν».
Ζοφερή και η σημερινή κατάσταση και πολλά τα δυσοίωνα μηνύματα επεσήμανε ο ομιλητής λέγοντας, πως τότε ο λαός κρατούσε την Ορθοδοξία και δεν αποδέχτηκε επ ουδενί τους υπογράψαντες την ψευδένωση αρχιερείς, ενώ σήμερα ο λαός δεν στέκεται -στο σύνολό του- πλάι στους αγωνιζόμενους ποιμένες.
Δυσοίωνο γεγονός είναι και η «κατάληψη» των Θεολογικών Σχολών από τους Οικουμενιστές, οι οποίοι με κάθε τρόπο εμποδίζουν και την ανέλιξη νέων, με ορθόδοξο ήθος και ομολογητικό ύφος, στις υψηλές πανεπιστημιακές βαθμίδες. Μάλιστα, εξέφρασε την λύπη του, που θεολόγοι του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, οι οποίοι προτείνουν την μετατροπή του μαθήματος των Θρησκευτικών σε θρησκειολογικό μάθημα, είναι παράλληλα και συνεργάτες του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου.
Ακόμη και το Άγιον Όρος είναι διχασμένο σε επίπεδο ηγουμένων σημείωσε ο ομιλητής. Από τα 20 Μοναστήρια του Αγίου Όρους μόνον τα πέντε υπέγραψαν την «Ομολογία Πίστεως».
Ο π. Θεόδωρος έκανε αναφορά και στην υπογραφή της «Ομολογίας Πίστεως» από πολλούς Αγιοταφίτες πατέρες. Ενημέρωσε δε τους πιστούς, ότι σε συνάντηση όλης της Αγιοταφιτικής αδελφότητας, που συνεκάλεσε ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων, προκειμένου να καθησυχάσει τους πατέρες και δη τους Αγιοσαββίτες, ο Ομότ. Καθηγητής κ. Γ. Γαλίτης έκανε επιλεκτική χρήση χωρίων από τα όσα είπε ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός. Αναφέρθηκε δηλαδή, στην ευγενική προσφώνηση του Αγίου στον Πάπα παραλείποντας τους δριμυτάτους ελέγχους, που έπονταν. Ο π. Θεόδωρος - που άκουσε μαγνητοφωνημένη την ομιλία του Καθηγητού Γαλίτη - έλεγξε με σθένος την ενέργειά του και τόνισε ότι η πράξη αυτή αποτελεί παραποίηση της αλήθειας.
Ωστόσο στον αγώνα κατά του Οικουμενισμού και του Παπισμού υπάρχουν και ευοίωνα μηνύματα σημείωσε ο ομιλητής. Καθηγητές πανεπιστημίου όπως ο π. Γ. Μεταλληνός, Ι. Κορναράκης, Δημ. Τσελεγγίδης, και Στέργιος Σάκκος αγωνίζονται στην πρώτη γραμμή. Πολλοί αρχιερείς, εν αντιθέσει με ότι συνέβαινε επί Χριστοδούλου, στέκονται εναντίον του Οικουμενισμού με πρώτον τον Μητροπολίτη Πειραιώς. Κάποιες ανακοινώσεις του Πειραιώς, μάλιστα, χαρακτήρισε σκληρότερες και αυτών του πρ. Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου.
Επιπλέον, το σύνολο των Αγιορειτών μοναχών στέκεται δίπλα στους αγωνιζόμενους πατέρες και αυτό το αποδεικνύουν οι επιστολές τους και τα τηλεφωνήματά τους. Τεράστιο το έργο, που επιτελείται και στο διαδίκτυο. Δεν τολμάει οικουμενιστής -τόνισε ο π. Θεόδωρος- να κάνει σχετική ανάρτηση, διότι θα ελεγχθεί και ανασκευαστεί η τοποθέτησή του, από πλήθος αγωνιζόμενων πιστών θεολόγων. Άλλο ενθαρρυντικό η ναυαρχίδα - όπως είπε ο ομιλητής- του αντιαιρετικού και αντιοικουμενιστικού αγώνα ο «Ορθόδοξος Τύπος». Επίσης, η σημαντική αρθρογραφία αγωνιζόμενων πιστών όπως του Ι. Τάτση, Παν. Τελεβάντου, Αγιοταφιτών πατέρων καθώς και η έκδοση βιβλίων, όπως του π. Αν. Γκοτσοπούλου (ήταν παρών στην ομιλία) με τίτλο -«Συμπροσευχή με τους αιρετικούς»-, αποτελούν ισχυρή ελπίδα στον αντιοικουμενιστικό αγώνα. Αλλά και η άτυπη σύναξη κληρικών και μοναχών αποτελεί ισχυρή γραμμή ανάσχεσης.
Κλείνοντας την ομιλία του ο π. Θεόδωρος σημείωσε, ότι το πιο ευοίωνο και ελπιδοφόρο στον αγώνα είναι οι πιστοί, που στηρίζουν τους αγωνιζόμενους πατέρες. Παρότρυνε δε τους αδελφούς να συνεχίσουν τον αγώνα τους απτόητοι.
Ο π. Θεόδωρος έκανε μία αναδρομή του αντιοικουμενιστικού αγώνα αναφερόμενος στην ομολογητική αντίσταση των πιστών στην Διαθρησκειακή συνάντηση της Κύπρου, με πρωτεργάτες το «Άγιον Όρος» της Κύπρου, ήτοι την ῾ Ι. Μ. Σταυροβουνίου, την κυκλοφόρηση του κειμένου της «Ομολογίας Πίστεως» και την αποδοχή του από χιλιάδες πιστούς. Εστιάζοντας στο θέμα της ομιλίας, βασίστηκε για την ανάπτυξή του, στα απομνημονεύματα του Σιλβέστρου Συροπούλου, για τα όσα έγιναν στη Σύνοδο Φερράρας - Φλωρεντίας, σημειώνοντας μάλιστα ότι: «αν τα μελετούσαμε, θα κρατούσαμε στα σημερινά φιλοπαπικά ανοίγματα την ίδια θέση, που κράτησε ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός». Ξεκαθάρισε ότι τα κίνητρα της ως άνω Συνόδου ήταν πολιτικά και εξουσιαστικά και όχι θρησκευτικά, ενώ υπενθύμισε ότι το 1437 - 1439 πραγματοποιήθηκε στη Βασιλεία της Ελβετίας σύνοδος καρδιναλίων, που απαιτούσε από τον Πάπα μεταρρυθμίσεις, φέρνοντάς τον σε δύσκολη θέση. Αναζητούσε λοιπόν -όπως επισήμανε ο ομιλητής- ο τελευταίος, στήριγμα στους Ορθοδόξους και τότε ήταν, που διαπράχθηκε ένα σημαντικό διπλωματικό λάθος -ένα λάθος πίστεως- από την πλευρά των Ορθοδόξων. Στήριξαν, δηλαδή τον Πάπα και όχι την Σύνοδο των καρδιναλίων, που τον ήλεγχε και απαιτούσε μεταρρυθμίσεις.
Στη ροή του λόγου του, ο π. Θεόδωρος έκανε παραλληλισμό με τις σημερινές συνθήκες, όπου και σήμερα η Ελλάδα είναι σε δεινή θέση. Ο Κύπρου Χρυσόστομος καταφεύγει στον Πάπα ελπίζοντας βοήθεια στο εθνικό ζήτημα, η δυσφήμιση της Ελλάδος για τα οικονομικά της είναι παγκόσμια και οι Τούρκοι απειλούν την πατρίδα, όπως πριν από την άλωση.
Ακόμη και ο Ιωάννης Η´ Παλαιολόγος -επανερχόμενος στο θέμα- σημείωσε ο π. Θεόδωρος, προσδοκούσε ότι στη Σύνοδο οι Παπικοί θα αποκήρυσσαν τις πλάνες τους, έστω κι αν ο πατέρας του Εμμανουήλ Παλαιολόγος, του είχε αφήσει παρακαταθήκη να συζητεί μεν την ένωση -για διπλωματικούς λόγους- αλλά ποτέ να μη την κάνει. Ακόμη και ο τότε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ιωσήφ φρονούσε, ότι πηγαίνοντας στη Σύνοδο η θα ομολογούσαν την πίστη τους η αν πιέζονταν, θα μαρτυρούσαν γι αυτή. Ωστόσο, όχι μόνον αυτό δεν έγινε, αλλά οι Ορθόδοξοι Επίσκοποι -πλήν του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού- υπέγραψαν τα λατινικά δόγματα και άλλοι Ουνίτισαν.
Ο π. Θεόδωρος επί τη ευκαιρία σημείωσε, πως οι Ορθόδοξοι σε μεικτή συνάντηση διαλόγου με τους Παπικούς πέτυχαν την καταδίκη της Ουνίας στο Φράϊζιν του Μονάχου (1990), και ενώ αυτήν υπέγραψαν και οι παπικοί, κατόπιν εξαφάνισαν το κείμενο και μέχρι σήμερα δεν γίνεται καμία αναφορά σε αυτό. Μάλιστα, το 1993 και αφού με παρεμβάσεις οι «άκαμπτοι» ορθόδοξοι είχαν απομακρυνθεί από την επιτροπή διαλόγου -με πρώτο τον π. Θεόδωρο Ζήση- στο Μπάλαμαντ του Λιβάνου, εκπρόσωποι των Ορθοδόξων υπέγραψαν την αθώωση της Ουνίας.
Κατόπιν ο π. Θεόδωρος σημείωσε, πως ο Πάπας αφαίρεσε από τον τίτλο του «Πατριάρχης της Δύσεως», τον προσδιορισμό: «της Δύσεως» υποστηρίζοντας ξεκάθαρα μεν, ανιστόρητα και αναπόδεικτα δε, ότι έχει το πρωτείο παγκοσμίως. Αναρωτήθηκε δε, πως η αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ελλάδος, ήτοι ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος και ο Επίσκοπος Αχαΐας Αθανάσιος ανέχονται να διαλέγονται ακόμη με τους παπικούς, όταν ο Πάπας σε ανακοίνωσή του, αποκαλεί του Ορθοδόξους «ελλειμματική εκκλησία», επειδή δεν αποδέχονται το πρωτείο του.
Εν συνεχεία, ο ομιλητής αναφέρθηκε στα συμβάντα της Συνόδου Φερράρας -Φλωρεντίας ήτοι την προδοσία - αποστασία του Νικαίας Βησσαρίωνος και Κιέβου Ισιδώρου, -μάλιστα ο πρώτος «αμείφτηκε» με θέση καρδιναλίου- και σημείωσε, πως και σήμερα τον διάλογο έχουν αναλάβει επαγγελματίες οικουμενιστές, κληρικοί και θεολόγοι, χωρίς η Σύνοδος της Ιεραρχίας να ενημερώνεται για την πορεία του. Επισήμανε δε, ότι στην πρόσφατη σύνοδο της Ιεραρχίας αποκαλύφθηκε ότι και ο Μητροπολίτης Περιστερίου αντικαταστάθηκε στον Θεολογικό διάλογο -κατόπιν πιέσεων- ως «δύσχρηστος».
Στη ροή του λόγου του ο π. Θεόδωρος ανέγνωσε αποσπάσματα από τα απομνημονεύματα του Σιλβέστρου Συροπούλου, που απεκάλυπταν την παρρησία και το ομολογητικό φρόνημα του Άτλαντος της Ορθοδοξίας Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, Επισκόπου Εφέσου. Αυτός ανέλαβε το βάρος της Ομολογίας, στην εν λόγω Σύνοδο και αυτός υποχρέωσε ακόμη και τον Πάπα να του «υποκλιθεί» λέγοντας «Μάρκος ουχ υπέγραψε, λοιπόν ε ποιήσαμεν ουδέν».
Ζοφερή και η σημερινή κατάσταση και πολλά τα δυσοίωνα μηνύματα επεσήμανε ο ομιλητής λέγοντας, πως τότε ο λαός κρατούσε την Ορθοδοξία και δεν αποδέχτηκε επ ουδενί τους υπογράψαντες την ψευδένωση αρχιερείς, ενώ σήμερα ο λαός δεν στέκεται -στο σύνολό του- πλάι στους αγωνιζόμενους ποιμένες.
Δυσοίωνο γεγονός είναι και η «κατάληψη» των Θεολογικών Σχολών από τους Οικουμενιστές, οι οποίοι με κάθε τρόπο εμποδίζουν και την ανέλιξη νέων, με ορθόδοξο ήθος και ομολογητικό ύφος, στις υψηλές πανεπιστημιακές βαθμίδες. Μάλιστα, εξέφρασε την λύπη του, που θεολόγοι του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, οι οποίοι προτείνουν την μετατροπή του μαθήματος των Θρησκευτικών σε θρησκειολογικό μάθημα, είναι παράλληλα και συνεργάτες του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου.
Ακόμη και το Άγιον Όρος είναι διχασμένο σε επίπεδο ηγουμένων σημείωσε ο ομιλητής. Από τα 20 Μοναστήρια του Αγίου Όρους μόνον τα πέντε υπέγραψαν την «Ομολογία Πίστεως».
Ο π. Θεόδωρος έκανε αναφορά και στην υπογραφή της «Ομολογίας Πίστεως» από πολλούς Αγιοταφίτες πατέρες. Ενημέρωσε δε τους πιστούς, ότι σε συνάντηση όλης της Αγιοταφιτικής αδελφότητας, που συνεκάλεσε ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων, προκειμένου να καθησυχάσει τους πατέρες και δη τους Αγιοσαββίτες, ο Ομότ. Καθηγητής κ. Γ. Γαλίτης έκανε επιλεκτική χρήση χωρίων από τα όσα είπε ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός. Αναφέρθηκε δηλαδή, στην ευγενική προσφώνηση του Αγίου στον Πάπα παραλείποντας τους δριμυτάτους ελέγχους, που έπονταν. Ο π. Θεόδωρος - που άκουσε μαγνητοφωνημένη την ομιλία του Καθηγητού Γαλίτη - έλεγξε με σθένος την ενέργειά του και τόνισε ότι η πράξη αυτή αποτελεί παραποίηση της αλήθειας.
Ωστόσο στον αγώνα κατά του Οικουμενισμού και του Παπισμού υπάρχουν και ευοίωνα μηνύματα σημείωσε ο ομιλητής. Καθηγητές πανεπιστημίου όπως ο π. Γ. Μεταλληνός, Ι. Κορναράκης, Δημ. Τσελεγγίδης, και Στέργιος Σάκκος αγωνίζονται στην πρώτη γραμμή. Πολλοί αρχιερείς, εν αντιθέσει με ότι συνέβαινε επί Χριστοδούλου, στέκονται εναντίον του Οικουμενισμού με πρώτον τον Μητροπολίτη Πειραιώς. Κάποιες ανακοινώσεις του Πειραιώς, μάλιστα, χαρακτήρισε σκληρότερες και αυτών του πρ. Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου.
Επιπλέον, το σύνολο των Αγιορειτών μοναχών στέκεται δίπλα στους αγωνιζόμενους πατέρες και αυτό το αποδεικνύουν οι επιστολές τους και τα τηλεφωνήματά τους. Τεράστιο το έργο, που επιτελείται και στο διαδίκτυο. Δεν τολμάει οικουμενιστής -τόνισε ο π. Θεόδωρος- να κάνει σχετική ανάρτηση, διότι θα ελεγχθεί και ανασκευαστεί η τοποθέτησή του, από πλήθος αγωνιζόμενων πιστών θεολόγων. Άλλο ενθαρρυντικό η ναυαρχίδα - όπως είπε ο ομιλητής- του αντιαιρετικού και αντιοικουμενιστικού αγώνα ο «Ορθόδοξος Τύπος». Επίσης, η σημαντική αρθρογραφία αγωνιζόμενων πιστών όπως του Ι. Τάτση, Παν. Τελεβάντου, Αγιοταφιτών πατέρων καθώς και η έκδοση βιβλίων, όπως του π. Αν. Γκοτσοπούλου (ήταν παρών στην ομιλία) με τίτλο -«Συμπροσευχή με τους αιρετικούς»-, αποτελούν ισχυρή ελπίδα στον αντιοικουμενιστικό αγώνα. Αλλά και η άτυπη σύναξη κληρικών και μοναχών αποτελεί ισχυρή γραμμή ανάσχεσης.
Κλείνοντας την ομιλία του ο π. Θεόδωρος σημείωσε, ότι το πιο ευοίωνο και ελπιδοφόρο στον αγώνα είναι οι πιστοί, που στηρίζουν τους αγωνιζόμενους πατέρες. Παρότρυνε δε τους αδελφούς να συνεχίσουν τον αγώνα τους απτόητοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου